ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΝΝΟΙΑΣ :ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η κοινωνία μας περνά ένα στάδιο ταχύτατων μεταλλαγών και ανακατατάξεων, όπου αμφισβητούνται αξίες και θεσμοί. Σήμερα οι θεσμοί έχουν γίνει πολύμορφοι και σύνθετοι, ενώ ταυτόχρονα όσοι άντεξαν στο χρόνο μετασχηματίστηκαν για ν’ αμυνθούν στις νέες συνθήκες ζωής.

Αυτών των κοινωνικών αλλαγών τον αντίκτυπο υπέστη και ένας θεσμός πανάρχαιος, ο οικογενειακός, που στις μέρες μας περνάει βαθιά κρίση όσον αφορά τη δύναμη και το ρόλο του. Η σπουδαιότητά του αναγνωρίστηκε από πολύ παλιά και αναγνωρίζεται και σήμερα. Γι’ αυτό το λόγο οι κοινωνίες περιέβαλαν και με νομικό χαρακτήρα το γάμο και την οικογένεια, για να την καταστήσουν δεσμό όσο το δυνατόν αδιάλυτο.

ΟΡΙΣΜΟΣ:

Οικογένεια είναι μία ομάδα ανθρώπων που συνδέονται με δεσμούς αίματος και ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Είναι μια μορφή συμβίωσης σταθερού χαρακτήρα. Εκείνο που επιβάλλει τη μόνιμη σύνδεση και συγκατοίκηση είναι κυρίως η τεκνογονία και η ανάγκη συντήρησης και ανατροφής των τέκνων.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ:

Οι πρωτόγονες κοινωνίες αποκαλούνται μητριαρχικές, γιατί η γενιά του κάθε μέλους καθορίζονταν από τη μητέρα και τους συγγενείς της. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, καθώς ο άνδρας άρχισε να ασχολείται με την καλλιέργεια της γης, απέσπασε από τη γυναίκα όλες τις γεωργικές, βιοτεχνικές δουλειές και με τον τρόπο αυτό απέκτησε κοινωνική υπεροχή. Έτσι, έγινε κύριος της οικογένειας, διαμορφώθηκε ο τύπος του πατέρα – αφέντη με τις απεριόριστες εξουσίες πάνω στα μέλη της οικογένειας. Έπρεπε να έρθει ο Χριστιανισμός με τις ανθρωπιστικές ιδέες του, για να σπάσει η ακαμψία της πατριαρχικής αυτής νοοτροπίας. Σήμερα η πατρική εξουσία έχει δώσει τη θέση της στη γονική αυθεντία ή στο γονικό λειτούργημα που ασκείται από τους δύο γονείς από κοινού. Ο θεσμός της οικογένειας λοιπόν έχει αλλάξει πολλές φορές μέσα στην ιστορία. Στην εποχή μας έχει επικρατήσει η πυρηνική μορφή της οικογένειας, που αποτελείται από τον άνδρα, τη γυναίκα και τα παιδιά ως την ενηλικίωσή τους.
Μορφές οικογένειας (νέες και παλαιότερες)

• Εκτεταμένη οικογένεια:

 Είναι η οικογένεια που δεν περιορίζεται στους δύο συζύγους και τα τέκνα αλλά περιλαμβάνει και άλλα συγγενικά πρόσωπα όπως παππούδες, γιαγιάδες, θείους και ξαδέρφια, τα οποία είτε ζουν κάτω απ’ την ίδια στέγη είτε στο ίδιο κτήριο είτε στην ίδια γειτονιά. Το χαρακτηριστικό της εκτεταμένης οικογένειας είναι ότι συνυπάρχουν αρμονικά τρεις γενιές, που έχουν έντονη αλληλεπίδραση και κοινά συμφέροντα.  Χαρακτηριστική είναι η συνύπαρξη των μελών γύρω από το οικογενειακό τραπέζι με τον αρχηγό της οικογένειας  (πατέρας ή αδερφός) να θέτει τα θέματα συζήτησης, να αναθέτει αρμοδιότητες και να διευθετεί τις διαφωνίες των μελών. Η πατρική φιγούρα είναι υπεύθυνη για την επιβίωση της οικογένειας, αγωνίζεται για την οικονομική της εξασφάλιση και είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στις αποφάσεις της. Ο αρχηγός είναι αυτός, τη δύναμη του οποίου αναγνωρίζουν όλοι και λειτουργεί πάντα σαν συνεκτικός κρίκος στις επιδιώξεις, στα κοινά συμφέροντα και στα κοινά  περιουσιακά στοιχεία όλης της φαμίλιας. Η μητέρα απ’ την άλλη, αν και υποταγμένη στον αρχηγό της οικογένειας, καθορίζει όσο κανείς το συναισθηματικό κλίμα της οικογένειας και καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες των μελών, θέτοντας τον εαυτό της  σε δεύτερη μοίρα. Ο ρόλος της είναι καθοριστικός για την εξισορρόπηση των οικογενειακών δεσμών και για το συναισθηματικό δέσιμο των μελών. Η εκτεταμένη οικογένεια είναι η παλαιότερη μορφή οικογένειας την οποία συναντάμε και σήμερα ιδίως στην επαρχία.

• Πυρηνική οικογένεια:

Είναι η οικογένεια με μικρό αριθμό μελών που περιλαμβάνει τους δύο συζύγους και τα τέκνα. Είναι παιδοκεντρικός ο χαρακτήρας αυτής της οικογένειας  με τα παιδιά να είναι σε πρώτη προτεραιότητα για τους δύο γονείς. Η σύγχρονη αυτή μορφή οικογένειας είναι και η πιο διαδεδομένη σήμερα. Οι δύο γονείς φέρουν την απόλυτη ευθύνη για την επιβίωση της οικογένειας, την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών τους. Δεν υπάρχει αρχηγός , αντίθετα οι ρόλοι και οι ευθύνες είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στο ζευγάρι, εργάζονται συνήθως και οι δύο σύζυγοι, τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά στις αποφάσεις του σπιτιού και γενικά επικρατεί κλίμα συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη. Η καλή επικοινωνία, ο διάλογος και ο παιδαγωγική αντίληψη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της οικογένειας.

Είναι η οικογένεια στην οποία δύο ή περισσότερα άτομα συνδέονται με δεσμούς συγγένειας (δεσμούς εξ αίματος, εξ αγχιστείας, ή εξ υιοθεσίας)* και που ζουν μαζί κάτω από την ίδια στέγη. Αυτός ο τύπος οικογένειας συχνά ονομάζεται και οικογένεια των δύο γενεών (των γονέων και των παιδιών).

  Ένα είδος πυρηνικής οικογένειας είναι και η συζυγική οικογένεια, που αποτελείται από τους δύο συζύγους και που μπορεί να περιλαμβάνει και τα παιδιά τους (αλλά όχι απαραίτητα). Επομένως, μια διαζευγμένη γυναίκα και το παιδί της αποτελούν πυρηνική οικογένεια αλλά όχι συζυγική οικογένεια. Οπωσδήποτε, το “κλασσικό” είδος οικογένειας (μπαμπάς + μαμά + παιδί ή παιδιά) είναι ταυτόχρονα και πυρηνική και συζυγική οικογένεια. Μια άλλη διάκριση γίνεται ανάμεσα στην οικογένεια προσανατολισμού (η οικογένεια μέσα στην οποία γεννιέται κανείς και αποτελείται από τον εαυτό του, τα αδέρφια του και τους γονείς του) και στην οικογένεια αναπαραγωγής (όταν ένας άνθρωπος παντρεύεται, σχηματίζεται μια καινούρια πυρηνική οικογένεια, η οικογένεια αναπαραγωγής).

 Στις σύγχρονες βιομηχανικές και μεταβιομηχανικές κοινωνίες, η πυρηνική οικογένεια είναι αυτόνομη, κυρίως χάρη στην επικράτηση του ατομικισμού. Ωστόσο η αυτονομία της πυρηνικής οικογένειας είναι σχετικά πρόσφατο φαινόμενο, που χαρακτηρίζει μόνο τα πιο προηγμένα κράτη.

  * Στην υιοθεσία, η σχέση που συνδέει τον γονιό και το παιδί δεν είναι η βιολογική, αλλά ηκοινωνική. Την κοινωνική αυτή σχέση οι Ρωμαίοι την ξεχώριζαν από τη βιολογική, ξεχωρίζοντας τον πατέρα από τον γεννήτορα (pater - genitor). Η υιοθεσία δημιουργεί έναν δεσμόσυγγένειας που είναι νομικά αναγνωρισμένος και κοινωνικά αποδεκτός.

Πηγή : Δρ. Ασπασία Τσαούση Πανεπιστήμιο Αθηνών / Τμήμα Μ.Ι.Θ.Ε.

Κοινωνιολογία των Έμφυλων Σχέσεων

• Μονογονεϊκή οικογένεια:

Είναι η νεότερη μορφή οικογένειας που εμφανίστηκε λόγω ιδιαίτερων κοινωνικών συνθηκών, της κρίσης της ελληνικής οικογένειας και της ραγδαίας αύξησης των διαζυγίων. Η οικογένεια αποτελείται από έναν μόνο γονέα και τα τέκνα. Ο γονέας φέρει την απόλυτη ευθύνη για το μεγάλωμα των τέκνων και πολύ συχνά και για την οικονομική τους εξασφάλιση καθώς ο άλλος γονιός συχνά απουσιάζει όχι μόνο ως φυσική παρουσία αλλά απέχει και από την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας. Στην κατηγορία των μονογονεϊκών οικογενειών ανήκουν οι διαζευγμένοι, με τον έναν γονιό να αναλαμβάνει την κηδεμονία των παιδιών. Τα παιδιά ζουν και μεγαλώνουν κάτω από την ίδια στέγη με τον έναν από τους δύο γονείς( συνήθως τη μητέρα) ενώ διατηρούν επικοινωνία με τον άλλο γονιό.
Επίσης οι ανύπανδρες μητέρες μαζί με τα παιδιά τους συνιστούν μονογονεϊκή οικογένεια. Γυναίκες που αποφάσισαν να κρατήσουν και να μεγαλώσουν ένα παιδί εκτός γάμου.  Οι χήρες και οι χήροι ανήκουν επίσης σ’ αυτήν την κατηγορία δηλαδή οι οικογένειες που ο ένας απ’ τους δύο γονείς έχει πεθάνει και τα παιδιά μεγαλώνουν με τον άλλο γονιό. Τέλος οι ανύπανδροι άνδρες ή γυναίκες (κυρίως γυναίκες) που αποφασίζουν να υιοθετήσουν ένα παιδί και να το μεγαλώσουν χωρίς τη συνδρομή συζύγου. Η μονογονεϊκή οικογένεια απαιτεί μεγάλα ψυχικά αποθέματα από το γονιό που φέρει το βάρος της ανατροφής των παιδιών και απαιτεί ευελιξία ρόλων με τον ρόλο του πατέρα και της μητέρας να εναλλάσσονται στο πρόσωπο του ίδιου ατόμου. Αν δε, είναι επιφορτισμένος με την αποκλειστική οικονομική εξασφάλιση της οικογένειας , τότε το έργο του γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.  Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοια οικογένεια συνηθίζουν σ’ ένα διαφορετικό πρότυπο σπιτιού και αναζητούν έντονα και το έτερο γονικό πρότυπο ειδικά στην περίπτωση που το είχαν αρχικά γνωρίσει -ζήσει κάτω απ’ την ίδια στέγη.
Ποιες είναι οι λειτουργίες που επιτελεί η οικογένεια

 Η οικογένεια αποτελεί το πρώτο περιβάλλον, κοινωνικό σχήμα με το οποίο έρχεται σε επαφή ο άνθρωπος. Συμβάλλει στην βιολογική διαιώνιση και αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους, παρέχει ασφάλεια και προστασία στα μέλη της ενώ καλύπτει  τις υλικές ανάγκες μέσω της  οικονομικής εξασφάλισης των μελών της,ικανοποιούνται δηλαδή οι πρωταρχικές ανάγκες του ανθρώπου όπως η τροφή, η παροχή στέγης, η ένδυση-υπόδηση, η εκπαίδευση κλπ.). Αυτή η λειτουργία έχει ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση υγιούς κλίματος διαβίωσης, την ασφάλεια και τη σταθερότητα. Ταυτόχρονα, προσφέρει συναισθηματική κάλυψη, ψυχική ανατροφοδότηση, καλλιέργεια  θετικών συναισθημάτων όπως αγάπη, στοργή, κλπ. Προκύπτει λοιπον, ως επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και η συναισθηματική ασφάλεια των μελών. Απότοκο αυτής αποτελεί η ολοκληρωμένη νοητική ανάπτυξη του ατόμου ( διαμόρφωση κρίσης,ενίσχυση  της μνήμης, της φαντασίας, της παρατηρητικότητας, της αντίληψης). Επίσης, το παιδί φέρει ορισμένες έμφυτες καταβολές και κλίσεις, οι οποίες, για να έρθουν στην επιφάνεια και να αναπτυχθούν, έχουν ανάγκη από τα κατάλληλα ερεθίσματα. Η οικογένεια λοιπόν, με τη συμπεριφορά της καθορίζει αν θα ανασύρει στην επιφάνεια ή θα καταστείλει τις τάσεις αυτές.Βέβαια, η οικογένεια ασκεί καθοριστική επίδραση στο νέο άνθρωπο ως προς τη χάραξη των στόχων του, την έκταση και τα όρια της φιλοδοξίας του, τόσο στον προσωπικό όσο και στον επαγγελματικό τομέα.

 Επίσης στα πλαίσια της οικογένειας συντελείται η απόκτηση γνώσεων, ηθικών αξιών , η διατήρηση ηθών κι εθίμων. Μεταλαμπαδεύονται  παραδόσεις , θρησκευτικές αξίες και διαμορφώνεται η  εθνική ταυτότητα των νέων . Το άτομο αποκτά, κατ’αυτόν τον τρόπο, εθνική συνείδηση και κατακτά την μητρική γλώσσα , κατ’επέκταση γνωρίζει στοιχειώδη στοιχεία της ιστορίας του τόπου του. Άρα κάθε νέο μέλος της οικογένειας οδηγείται σταδιακά στην αυτογνωσία και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.

  Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η ανάπτυξη της προσωπικότητας σημαίνει επιτυχή συνδυασμό ανάπτυξης σωματικών δυνάμεων και ηθικοπνευματικών, νοητικών και συναισθηματικών στοιχείων, τότε η οικογένεια είναι εκείνη που θα δώσει τα πρώτα ερεθίσματα για την ανάπτυξη αυτών των στοιχείων.

 Η οικογένεια ως πρωταρχική μορφή κοινωνικού συνόλου,  συμβάλλει στην ομαλή κοινωνικοποίηση των νέων μελών και στην ένταξη τους  στην κοινωνία. Ο πρώτος φορέας κοινωνικοποίησης είναι η οικογένεια. Μέσα στους κόλπους της διαμορφώνεται η πνευματική ανάπτυξη , η λογική και η κρίση του ανθρώπου. Η οικογένεια του μεταδίδει επίσης την ιδεολογία της, την κοσμοθεωρία της: Μαθαίνει στον άνθρωπο κανόνες συμπεριφοράς, αφού ενσαρκώνει κοινωνικά πρότυπα και αξίες. Μέσα στην οικογένεια το παιδί αξιολογεί και αξιολογείται, κρίνει τις δυνάμεις του και μαθαίνει να αγωνίζεται για την επίτευξη των στόχων του.

Η παλαιότερη οικογένεια

• Είχε μεγάλο συναισθηματικό δέσιμο
• Ήταν όλη η οικογένεια μαζεμένη γύρω απ’ το οικογενειακό τραπέζι
• Η μητέρα δεν εργαζόταν, ήταν πιο κοντά στα παιδιά της
• Τελετουργικά, γιορτές και σημαντικά γεγονότα (βαπτίσεις – γάμοι- αρραβώνες) γίνονταν στο σπίτι, μεγάλο συναισθηματικό δέσιμο με τις παραδόσεις και έντονες μνήμες που συνδέουν τα μέλη με το σπίτι και την οικογένεια

Αλλά :

• Αυστηρότητα ηθών που έφτανε συχνά στην υπερβολή- τυπολατρία
• Συνωστισμός μελών στον ίδιο χώρο, έλλειψη προσωπικού χώρου
• Κακές συνθήκες υγιεινής, ανέχεια
• Αυστηρή ιεραρχία και τυφλή υπακοή στον αρχηγό της οικογένειας, περιορισμός ελεύθερης έκφρασης
• Η γυναίκα ήταν υποδεέστερη του άνδρα

Η σύγχρονη οικογένεια:

• Έχει ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της
• Η γυναίκα εργάζεται και διεκδικεί τα δικαιώματά της απέναντι στον άνδρα
• Αλλαγή ρόλων, μοίρασμα ευθυνών και αρμοδιοτήτων ανάμεσα στα μέλη, συμμετέχουν όλοι ενεργά στη διαχείριση του οίκου
• Δεν υπάρχει πάτερ φαμίλιας – υπάρχει διάλογος κι επικοινωνία- οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού
• Σύγχρονες κατοικίες με μεγάλες ανέσεις –καλές συνθήκες υγιεινής
• Βελτιωμένο βιοτικό επίπεδο της οικογένειας
• Ανεβασμένο  πνευματικό επίπεδο των γονιών – παιδαγωγικές μέθοδοι στην ανατροφή των τέκνων

Αλλά:

• Αύξηση των διαζυγίων – διαλυμένες οικογένειες
• Η εντατική εργασία και των δύο γονέων οδηγεί στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου- κενά στην ανατροφή των παιδιών
• Η μητέρα δεν είναι τόσο κοντά στα παιδιά της – αδυναμία ελέγχου των παιδιών– ψυχολογικά προβλήματα νέων – αύξηση παραβατικής συμπεριφοράς
• Λόγω σύγχρονου τρόπου ζωής αυξάνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στα μέλη, η αποξένωση , η έλλειψη συζυγικής πίστης και τα συναισθηματικά κενά, χαλαρό δέσιμο οικογένειας
• Η σύγχρονη εποχή προβάλλει νέα πρότυπα διαβίωσης στους νέους – οι νέοι έχουν την τάση να αμφισβητούν το οικογενειακό πρότυπο.

                                  Τα προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας:

 Η τεχνολογική ανάπτυξη και ο καταμερισμός της εργασίας συντέλεσαν, ώστε η οικογένεια να χάσει τον παραδοσιακό της χαρακτήρα.Διαφοροποιήθηκαν οι ρόλοι των μελών της οικογένειας, αφού αποτελεί πλέον γεγονός η χειραφέτηση της γυναίκας, η οικονομική ανεξαρτησία της, η εμπλοκή της στην παραγωγική διαδικασία.  Η είσοδος της γυναίκας στην αγορά εργασίας  και το μοίρασμα των ευθυνών επέφερε σύγχυση ρόλων και σχέσεων ανάμεσα στα μέλη και επιπτώσεις στη λειτουργία  του οικογενειακού συστήματος. Απρόσωπο συναισθηματικό κλίμα στο σπίτι  λόγω της απουσίας της μητέρας- έλλειψη τελετουργικών και ιδιαίτερων γεγονότων εντός της οικίας που να δημιουργούν έντονες μνήμες και θετικά συναισθήματα  προσμονής, αποξένωση από συγγενείς-  χαλαρό συναισθηματικό δέσιμο της οικογένειας – έλλειψη ζεστασιάς , θαλπωρής και φροντίδας.

  Αγχωτικοί ρυθμοί ζωής- απαιτητικές εργασίες που απορροφούν όλο τον διαθέσιμο χρόνο των γονιών- έλλειψη ελεύθερου χρόνου – ελάχιστος ο χρόνος που απομένει για την οικογενειακή εστία – έλλειψη της φυσικής παρουσίας των γονιών απ’ το σπίτι – ελλιπής διαπαιδαγώγηση των νέων- ψυχολογικά κενά – παραβατικότητα νέων.
 Ο καταναλωτισμός οδήγησε στην απόκτηση όλο και περισσότερων αγαθών και οι υλικές ανάγκες υποσκέλισαν τις συναισθηματικές. Γιατί ο υλικός ευδαιμονισμός απαιτεί περισσότερο χρόνο εργασίας που καταλήγει σε σωματική και ψυχική κόπωση και περιορίζει την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών της οικογένειας.
 Τα οικονομικά προβλήματα που αποτελούν απόρροια του καταναλωτισμού . Η αδυναμία ανταπόκρισης στις διαρκώς αυξανόμενες υλικές ανάγκες καταλήγει σε αναπόφευκτες συγκρούσεις.
  Η απομάκρυνση απ’ τη φύση , η ζωή στις απρόσωπες μεγαλουπόλεις ,σε ψυχρές κι απρόσωπες πολυκατοικίες οδηγούν σε μεγάλα συναισθηματικά αδιέξοδα , σε συγκρουσιακές καταστάσεις , σε αίσθημα μοναξιάς τα οποία μεταφέρονται εντός της οικογένειας.
 Ο ατομισμός του σύγχρονου ανθρώπου συντελεί στην κατάρρευση των διαπροσωπικών συναισθηματικών δεσμών. Κυριαρχεί ο εγωισμός, η ευθυνοφοβία, το ενδιαφέρον για εκπλήρωση αποκλειστικών προσωπικών οραμάτων. Οι άνθρωποι δεν υποχωρούν στις αναγκες και τις επιθυμίες των άλλων.
 Η τέλεση πρώιμων γάμων και η βεβιασμένη δημιουργία οικογένειας είναι αποτέλεσμα της ανωριμότητας  και συντελεί στην αδυναμία ανάληψης των οικογενειακών ευθυνών.
Η ανδροκρατική μορφή της οικογένειας, όπου υπάρχει. Η ανισοτιμία ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα προκαλεί σύγκρουση και επιφέρει δυσαρμονία στη συμβίωση. Αυτή η σύγκρουση έχει κυρίως αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά
  Οι οικογενειακοί δεσμοί διαβρώνονται λόγω της πολύχρονης εξάρτησης των νέων από τους γονείς λόγω ανεργίας, λόγω σπουδών κλπ. Ταυτόχρονα αυτή η εξάρτηση, δεν οδηγεί στην ωριμότητα και την ανεξαρτησία . Επιπλέον απομακρύνει τους νέους από την προοπτική δημιουργία της δικής τους οικογένειας.
  Το χάσμα των γενεών προκαλεί συγκρούσεις στην οικογένεια αφού οι νέοι, με τη συνεχή ενημέρωση και γνώση, αμφισβητούν τις παραδοσιακές δομές και την αυθεντία των γονιών τους.  Το «χάσμα των γενεών» εκφράζεται κυρίως στο ιδεολογικό επίπεδο και αυξάνει τους κλυδωνισμούς μέσα στους κόλπους της οικογένειας (έλλειψη διαλόγου και συγκρούσεις).

 Ο αυξανόμενος αριθμός των διαζυγίων.

 Η μείωση των γάμων.

 Η προτίμηση συμβίωσης κυρίως από τους νέους ανθρώπους.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Σε ατομικό επίπεδο:

1. Τραυματικές εμπειρίες (ασταθής πνευματική και ψυχολογική συγκρότηση).

2. Αδυναμία κοινωνικοποίησης.

3. Αδυναμία προσφοράς και δημιουργικής δράσης.

4. Αποξένωση – αντικοινωνική συμπεριφορά (ατομικισμός – αδιαφορία για τα «κοινά»).

5. Δημιουργία περιθωριακών ατόμων.

Σε κοινωνικό επίπεδο:

1. Η οικογένεια μεταβάλλεται σε νοσογόνο κύτταρο της κοινωνίας.

2. Επικρατεί κοινωνική ανισότητα. Εμφανίζονται φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας (βία, εγκληματικότητα, ναρκωτικά) και γενικά αποκλίνουσα συμπεριφορά.

3. Αποξένωση κοινωνικών σχέσεων – ενίσχυση ανταγωνιστικών σχέσεων, συγκρούσεις.

4. Αμφισβήτηση αξιών, κρίση θεσμών, επικράτηση ρευστότητας μέσα στην κοινωνία.

5. Υπογεννητικότητα. Τα ζευγάρια δεν μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες της ανατροφής ενός παιδιού, λόγω των οικονομικών δυσκολιών της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας.

Μέτρα προστασίας της οικογένειας

Οικογενειακός προγραμματισμός και αγωγή:  Τα νέα ζευγάρια είναι αναγκαίο να έχουν πλήρη επίγνωση και πληροφόρηση για τα πιθανά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν κατά τη δημιουργία οικογένειας.

 Στήριξη της μητέρας: Η μητέρα είναι απαραίτητο να υποστηρίζεται , προκειμένου να είναι ικανή να ανταποκρίνεται στους πολλαπλούς ρόλους της ως εργαζόμενη, σύζυγος, μητέρα. Εκτός από τη συμβολή του συζύγου , είναι αναγκαία και η παροχή βοήθειας από την πολιτεία μέσω της δημιουργίας βρεφονηπιακών σταθμών και ολοήμερων σχολείων, μέσω της χρηματικής στήριξης σε μονογονεϊκές οικογένειες και νέες μητέρες.

Παιδεία: παροχή κατάλληλης παιδείας, ώστε τα μελλοντικά ζευγάρια να αποκτήσουν αξίες και εφόδια προκειμένου να επιτύχουν μία αρμονική συμβίωση. Τα εφόδια αυτά είναι: η ικανότητα συμμετοχής σε ένα δημιουργικό διάλογο, ο αλληλοσεβασμός, η ανάληψη ευθυνών, η ελεύθερη βούληση. Με τη βοήθεια της παιδείας είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπιστούν μέσω του διαλόγου ,τα φαινόμενα εκείνα που αποδυναμώνουν τους δεσμούς των μελών της οικογένειας (ευδαιμονιστική αντίληψη, καταναλωτικό πνεύμα, ατομικισμός, αντικοινωνικό πνεύμα).

Επαγγελματική και οικονομική αποκατάσταση των νέων, οι οποίοι χωρίς το άγχος της επιβίωσης , θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ένα ευχάριστο οικογενειακό κλίμα , απαραίτητο για την ανατροφή ευτυχισμένων παιδιών.

Εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου: Να δημιουργηθεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο, το οποίο θα στηρίζει όλες τις μορφές οικογένειας και κυρίως τις πιο ευπαθείς όπως τις μονογονεϊκές .

 Πληροφόρηση και ενημέρωση των γονιών για θέματα που αφορούν τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

 Καταπολέμηση του αυταρχισμού και την καλλιέργεια ενός κλίματος δημοκρατικής οικογενειακής ζωής.

 Πληροφόρηση των νέων για τις οικογενειακές υποχρεώσεις, ώστε έτσι να μην προχωρούν απροετοίμαστοι προς το γάμο. Προς αυτή την κατεύθυνση μπορούν να συμβάλλουν η οικογένεια, το σχολείο και η πολιτεία.

Η λεγόμενη σήμερα κρίση της οικογένειας είναι μια αλλαγή που συμβαδίζει με την κοινωνική αλλαγή. Η οικογένεια ως θεσμός θα επιζήσει, δεν πρόκειται να κλονιστεί. Θα αλλάξει μορφή και θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, όμως σίγουρα θα επιβιώσει σαν θεσμός. Και αυτό γιατί είναι αναντικατάστατη στον τομέα της αγωγής, στη συναισθηματική κάλυψη και την ηθική επένδυση των παιδιών. Άνθρωπος μεγαλωμένος σ’ ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον, σημαίνει άνθρωπος δίχως ανασφάλειες, επιθετικότητες, συμπλέγματα και απωθημένα. Εγγύηση για αυριανές υγιείς κοινωνίες.

Πρόσθετες πηγές : 1)Δρ. Ασπασία Τσαούση Πανεπιστήμιο Αθηνών / Τμήμα Μ.Ι.Θ.Ε.

Κοινωνιολογία των Έμφυλων Σχέσεων

2)Τζανέτα Μαρούλη