ΚΑΛΥΨΩ - ΟΔΥΣΣΕΑΣ

«Δύσμοιρε, δεν έχεις λόγο πια να οδύρεσαι, να χαραμίζεις

τη ζωή σου με το κλάμα. Το πήρα απόφαση, θα σε κατευοδώσω.»

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ.

                 

1)      Να εντοπίσετε τον τρόπο ανάπτυξης της παραγράφου και να βρείτε 3 λέξεις με συνυποδηλωτική σημασία

    Μόνο που άμα δεν σκαλίζεις τίποτα και κάθεσαι καθημερινά καταβροχθίζοντας αναίσθητος τον επιούσιο, χωρίς καν να προσπαθείς να ενεργοποιήσεις κάποιο τελοσπάντων ποσοστό των δυνατοτήτων σου, δεν είσαι άνθρωπος, είσαι «χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον». Γιατί απασχολούμενος συνεχώς με τα υλικά και τα τρισδιάστατα. δεν προχωράς στην αγάπη, μένεις μια ζωή στην ίδια τάξη και συνεχίζεις μετά τον θάνατό σου ασώματος και στεναχωρημένος που δεν κατάφερες να εισπράξεις το αληθινό νόημα που είχε η ενσάρκωσή σου  http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.koinwnia&id=5329#sthash.sO940yfR.miCMNX3S.dpuf

2) Να βρεθεί ο τρόπος ανάπτυξης της παραγράφου

«Γιατί και οι δυο αυτές τέχνες έχουν μεγάλη σχέση μεταξύ τους, είναι λεπτή δουλειά, όπως παλιά κάναμε τα εξαρτήματα των ρολογιών στο χέρι και τα δουλεύαμε με το φακό, έτσι και στη μουσική χρειάζεται σημασία στη λεπτομέρεια, στην πενιά. Χρειάζεται αξιοπρέπεια τόσο πίσω από τον πάγκο, όσο και όταν παίζω το όργανο».

3)  Στο παρακάτω κείμενο

 α) Να συνθέσετε την  περίληψη και να γράψετε ένα πλαγιότιτλο για κάθε παράγραφο

β) Δυσμενή , λυσιτελή, πλήττουν, εξασθένηση, απελπισία : Να τοποθετήσετε συνώνυμα των λέξεων στο γλωσσικό περιβάλλον που βρίσκονται χωρίς να αλλοιωθεί το νόημα. 

 γ) Να βρεθεί ο τρόπος ανάπτυξης της πρώτης παραγράφου και η συλλογιστική                πορεία

« Ο φόβος λοιπόν...» Νίκος Ξυδάκης       

   Οι Ελληνες έχουν υποφέρει πολλά, τα τελευταία χρόνια. Η πτώχευση, η οικονομική εξασθένηση των νοικοκυριών είναι ασφαλώς το πρώτο που έρχεται στον νου. Αλλά σταδιακά αντιλαμβανόμαστε ότι τα χειρότερα βάσανα ακολουθούν αυτήν τη διαρκή απειλή πενίας. Είναι η ανασφάλεια, η αδυναμία να προγραμματίσεις στοιχειωδώς τον βίο, η αδυναμία να προστατεύσεις τα ευπαθή άτομα του περιβάλλοντός σου, η αίσθηση ότι η αξιοπρέπεια συρρικνώνεται ή στην καλύτερη περίπτωση μετασχηματίζεται, ο φόβος για το μέλλον.

 Ο φόβος είναι το χειρότερο μαρτύριο και ο χειρότερος σύμβουλος για ένα πλήθος ανθρώπων που υποφέρουν χωρίς να έχουν καταλάβει ακόμη πού έφταιξαν οι ίδιοι. Ο φόβος τρώει τα σωθικά των ανίσχυρων θυμάτων της κρίσης, παγώνει τον νου, τα βυθίζει στην απελπισία και την αυτοϋποτίμηση, τα βυθίζει στη μοιρολατρία· ο ίδιος φόβος παραλύει τις εναπομένουσες δυνάμεις, δεν τις αφήνει να εκδιπλωθούν για να ανασχέσουν και να ανασυγκροτήσουν. Ο φόβος λοιπόν. Αυτός πρέπει πρώτος να νικηθεί.

Είναι προφανές άρα ότι οι διασπορείς απειλών και προφητειών, οι σπορείς εκφοβισμού, πλήττουν ευθέως, ενσυνείδητα τους ήδη πληγωμένους και έμφοβους συμπολίτες τους, τρομοκρατούν την κοινωνία. Δεν μιλάμε για τον αναλυτή ή τον υπεύθυνο πολιτικό, που καταγράφουν τα πράγματι δυσμενή δεδομένα και εκτιμούν τις δυσκολίες· διότι η πραγματιστική ανάγνωση της δυσχερούς πραγματικότητας είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για την λυσιτελή αντιμετώπισή της· οδηγεί σε αγώνα, όχι σε πανικό και παραίτηση.

Μιλάμε για τους ανεύθυνους δημαγωγούς, τους τηλευαγγελιστές, τυχάρπαστους λαϊκιστές, κατ’ επάγγελμα αρριβίστες και πρόθυμους για όλα, που απαντούν στην αγωνία των συνανθρώπων τους με τρομολάγνες προφητείες. Ας μην τους ακούμε τέτοιους κήρυκες, ας τους δούμε μόνο στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που αγωνίζεται να σταθεί όρθια, και θα τους δούμε τότε περιττούς και ανωφελείς, όπως και τον φόβο που εξαπολύουν.

4) Στο κείμενο που ακολουθεί:

α)Να βρεθεί το επικοινωνιακό πλαίσιο.

β) « ... , η αντίληψη της άρρηκτης σύνδεσης του ωραίου με το υψηλό, της ομορφιάς με το νόημα της ζωής και την ευτυχία είναι τόσο βαθιά ριζωμένη και τόσο σιδηροπαγή τα αισθητικά πρότυπα του αψεγάδιαστου, που συχνά είναι αδύνατον να πείσεις κάποιον ότι η έλλειψη αρμονίας δεν συνεπάγεται και έλλειψη ουσίας. Ειδικά όσον αφορά τα εδώδιμα προϊόντα της γης, η αισθητική παίζει καθοριστικό ρόλο, και λόγω της πανάρχαιης γνώσης ότι το ωραίο είναι μια ιδιότητα της φύσης, ότι εκεί κατ’ αρχήν μπορεί να βρεθεί. Ετσι, δύσκολα αποδεικνύεις ότι το όμορφο, αυτό που προκαλεί αισθητική απόλαυση, δεν είναι και ποιοτικό.» : Στο συγκεκριμένο χωρίο να εντοπίσεται το επιχείρημα και να το γράψετε με την μορφή της τυπικής λογικής ( προκείμενες ,συμπέρασμα). Να εξετάσετε την ορθότητά του.

γ) Στην παράγραφο « Σίγουρα οι κρίσεις... δείχνουν τέλεια» να βρείτε τις συνδετικές λέξεις – εκφράσεις και τι δηλώνουν.

δ) Στην πρώτη παράγραφο να βρείτε τον τρόπο και τα μέσα πειθούς.

ε) Να γράψετε τα αντώνυμα των λέξεων: της σπατάλης, μονοδιάστατη, του αψεγάδιαστου, έλλειψη, ποικιλοτρόπως.

Η βλαπτική βιομηχανία παραγωγής του ωραίου

 Το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων, λένε οι έρευνες, πετιέται λόγω... εμφάνισης. Τα άσχημα φρούτα και λαχανικά, τα στραβά καρότα, οι διπλωμένες μελιτζάνες, τα κακοσχηματισμένα κολοκυθάκια ή μήλα εγκαταλείπονται στους αγρούς ή πετιούνται στα σκουπίδια κατά τη διαλογή, την εμπορία ή την κατανάλωση – στα νοικοκυριά ή τα εστιατόρια. Σύμφωνα με έρευνα βρετανικού ινστιτούτου, το 30% των λαχανικών στη Μ. Βρετανία δεν συλλέγεται καν, διότι δεν ανταποκρίνεται στα «πρότυπα ομορφιάς» που θέτουν οι αλυσίδες τροφίμων. Επιπλέον, σύμφωνα με τα αρχεία της FAO, το 30% - 50% των τροφίμων που έχουν πουληθεί απορρίπτεται από τους καταναλωτές άθικτο. Παγκοσμίως, 2,3 δισ. τόνοι τροφίμων καταλήγουν στα σκουπίδια είτε επειδή δεν πληρούν τα αισθητικά κριτήρια της αγοράς είτε επειδή περισσεύουν. Η ποσότητα αυτή θα μπορούσε να γεμίσει 40 εκατομμύρια τριαξονικές νταλίκες και να ταΐσει τρεις φορές τους πεινασμένους της Γης.

 Ετσι, η διεθνής οργάνωση Feedback κατά της σπατάλης τροφίμων, σε συνεργασία με περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς της Θεσσαλονίκης θα προσφέρουν τη μεθεπόμενη Κυριακή στον Λευκό Πύργο δωρεάν γεύμα σε 5.000 πολίτες, που θα έχουν προετοιμάσει, με έναν τόνο «άσχημων» ζαρζαβατικών οι Θεσσαλονικείς αρχιμάγειρες.

 Μια αξιοσημείωτη προσπάθεια να σπάσει ένα ταμπού: ότι υγιές είναι μόνο το όμορφο, αποκλειστικά εκείνο με το τέλειο σχήμα και χρώμα.

 Σίγουρα οι κρίσεις για το τι είναι ωραίο διαφέρουν ριζικά όχι μόνο από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία, αλλά και από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι βέβαιο ότι η αισθητική εμπειρία δεν είναι μονοδιάστατη, έχει να κάνει με το ελεύθερο παιχνίδι του νου, της αίσθησης, της κρίσης, της φαντασίας, ανεξάρτητα από οποιονδήποτε πρακτικό σκοπό. Και ότι ο άνθρωπος δεν είναι παθητικός δέκτης εικόνων, αλλά επεξεργάζεται ό,τι προσλαμβάνει. Αλλωστε η ομορφιά δεν είναι τόσο μια ιδιότητα του θεωρούμενου αντικειμένου, όσο μια εντύπωση σε αυτόν που το θεωρεί, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Το ωραίο βρίσκεται στα μάτια αυτού που το κοιτάζει. Από την άλλη, ωστόσο, η αντίληψη της άρρηκτης σύνδεσης του ωραίου με το υψηλό, της ομορφιάς με το νόημα της ζωής και την ευτυχία είναι τόσο βαθιά ριζωμένη και τόσο σιδηροπαγή τα αισθητικά πρότυπα του αψεγάδιαστου, που συχνά είναι αδύνατον να πείσεις κάποιον ότι η έλλειψη αρμονίας δεν συνεπάγεται και έλλειψη ουσίας. Ειδικά όσον αφορά τα εδώδιμα προϊόντα της γης, η αισθητική παίζει καθοριστικό ρόλο, και λόγω της πανάρχαιης γνώσης ότι το ωραίο είναι μια ιδιότητα της φύσης, ότι εκεί κατ’ αρχήν μπορεί να βρεθεί. Ετσι, δύσκολα αποδεικνύεις ότι το όμορφο, αυτό που προκαλεί αισθητική απόλαυση, δεν είναι και ποιοτικό. Εν προκειμένω, θα λέγαμε ότι μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο, αφού το πιθανότερο είναι τα φρούτα και τα λαχανικά να έχουν ποικιλοτρόπως επιβαρυνθεί, για να δείχνουν τέλεια.
 Αυτή ακριβώς η έμφαση στην επιφανειακή εικόνα των πραγμάτων έχει στήσει μια ιδιαζόντως βλαπτική βιομηχανία παραγωγής του ωραίου. Που νικάει κατά κράτος τον κοινό νου.

http://www.kathimerini.gr/790135/opinion/epikairothta/politikh/h-vlaptikh-viomhxania-paragwghs-toy-wraioy:

5) Ποιοι είναι οι τρόποι με τους οποίους αναπτύσσεται η παράγραφος; Ποιος είναι ο ρόλος των εισαγωγικών στο συγκεκριμένο χωρίο και να αναφέρετε σε ποιες άλλες περιπτώσεις γίνεται χρήση των εισαγωγικών

Χωρίς ελευθερία του λόγου δεν νοείται δημοκρατική χώρα. Το Σύνταγμα υφίσταται για να προστατεύει και τις απόψεις που ενοχλούν («καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και διά του Τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του κράτους»). Ο κόσμος δεν κινδυνεύει από τις ιδέες, κινδυνεύει από τις πράξεις, αφού η ίδια η κοινωνία καλλιεργεί άμυνες ώστε ιδεολογήματα απεχθή και ακραία να μη βρίσκουν ευήκοα ώτα. Τώρα, πώς μπορεί κανείς να κρατήσει αποστάσεις από την εκτεταμένη παραπληροφόρηση, τις ψευδείς ειδήσεις, την προπαγάνδα, την κινδυνολογία, την καταστροφολογία, είναι ένα ερώτημα. Αλλά χωρίς την αναγνώριση του δικαιώματος του άλλου να εκφράζει την άποψή του δεν μπορεί να υπάρξει σεβασμός στη διαφορετικότητα. Ακόμη και κρίσεις οχληρές, παράδοξες, πρέπει να μπορούν να ακουστούν. Εν ολίγοις, αντί να απαγορεύσουμε σε κάποιον να τις εκφράσει, θα έπρεπε να κάνουμε ό,τι κι αυτός, να εκφράσουμε τις δικές μας. Η ελευθερία μας αρχίζει με την αναγνώριση της ελευθερίας των άλλων.

Πηγή: Τα ασφυκτικά όρια της ελευθερογνωμίας, Τασούλα Καραϊσκάκη.

6) Ποιος είναι ο τρόπος ανάπτυξης της παραγράφου και ποιο τρόπο πειθούς  διακρίνετε. Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.

ΠΡΟΣ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, συμβαίνει κάτι ανάλογο μ’ αυτό που γίνεται στο τέλος ενός χορού μεταμφιεσμένων: πέφτουν οι μάσκες. Τότε βλέπεις καθαρά ποιους ακρι­βώς είχες συναναστραφεί στη διάρκεια της ζωής σου. Γιατί τότε βγαίνουν οι χαρακτήρες των ανθρώπων πραγ­ματικά στο φως, οι πράξεις έχουν επιτέλους καρποφορή­σει, τα επιτεύγματα έχουν σωστά εκτιμηθεί και καθετί το ψεύτικο έχει γκρεμιστεί

 [Πηγή: www.doctv.gr] Σοπενχάουερ Η τέχνη να επιβιώνεις

7) Να αναλύσετε την αναλογία στα μέρη της και να εξηγήσετε ποιο σκοπό εξυπηρετεί      η χρήση της  στο συγκεκριμένο χωρίο.

...η ζωή δηλαδή μοιάζει με μια κωμωδία, που ξεκινάει με κανονικούς ηθοποιούς και μετά συνεχίζει να παίζεται μέχρι το τέλος από κούκλες που έχουν φορέσει τα ρούχα των ανθρώπων.

 [Πηγή: www.doctv.gr] Σοπενχάουερ Η τέχνη να επιβιώνεις

"Η γενιά του ναρκισσισμού και …..οι selfies" ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ

Η γενιά του ναρκισσισμού και …..οι selfies  άρθρο της Αστερόπης Λαζαρίδου  22/9/2014 

  Η ιστορία του Νάρκισσου, με τις διάφορες εκδοχές της, είναι μία από τις δημοφιλέστερες της μυθολογίας. Ο νέος από τη Βοιωτία, θαμπωμένος από την ομορφιά του που καθρεφτίζεται στο νερό, πεθαίνει από μαρασμό εξαιτίας του ανικανοποίητου έρωτα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ναρκισσισμός, η εμμονική αυταρέσκεια που μπορεί να καταλήξει σε πάθηση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του.
  Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media, ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός. Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης και της online υπερέκθεσης απασχολούν και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη. 

Εγώ, εγώ, εγώ 

  Η λέξη «selfie», όπως ορίζεται η σύγχρονη αυτοπροσωπογραφία που βγάζει κάποιος με το κινητό του και κατόπιν την ανεβάζει στο Facebook και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιλέχθηκε ως «Λέξη της χρονιάς» για το 2013 από το Βρετανικό Λεξικό της Οξφόρδης. Παράλληλα, οι νέοι κανονισμοί του περίφημου επιτραπέζιου παιχνιδιού Scrabble τη δέχονται πλέον ως σωστή και οι παίκτες κερδίζουν πόντους όταν τη σχηματίζουν. Μία λέξη ισοδυναμεί πλέον με χίλιες εικόνες. Πόσα αντίγραφα του εαυτού σου μπορείς να βγάλεις ώσπου να τον ερωτευθείς παράφορα ή να μην αντέχεις άλλο να τον βλέπεις; Η απόσταση από το ένα στάδιο στο άλλο δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε.

  Νάρκισσοι υπήρχαν πάντα. Από την αρχαιότητα ως σήμερα. Η διαφορά είναι ότι έχουν πλέον πολλά εργαλεία στα χέρια τους: Facebook, Pinterest, Twitter, Foursquare, Instagram. Οι έρευνες μαρτυρούν ότι τα επίπεδα του ναρκισσισμού είναι πολύ υψηλότερα σε σύγκριση με τις περασμένες γενιές και δεκαετίες και όλο και περισσότερα τεστ γίνονται για να μετρηθεί η στάθμη της επικίνδυνης εγωμανίας σε άνδρες και γυναίκες. Και όπως αποκαλύπτουν Αμερικανοί ψυχολόγοι, τα προφίλ των χρηστών του Facebook είναι ο πιο έγκυρος τρόπος για να επαληθεύσουν αν οι ερωτηθέντες είπαν την αλήθεια ή όχι. 

  «Παρακολουθώ και θαυμάζω τη δουλειά σου μέσω Facebook εδώ και αρκετό καιρό. Οι φωτογραφίες που βγάζεις είναι εκπληκτικής αισθητικής. Παίρνω, λοιπόν, το θάρρος να σου ζητήσω μια χάρη. Εδώ και λίγο καιρό χώρισα με τον φίλο μου, αλλά τον θέλω πίσω. Και σκέφτηκα ότι ο μόνος τρόπος να τον ξανακερδίσω είναι να του τραβήξω την προσοχή μέσα από φωτογραφίες που θα μου βγάλεις εσύ. Θέλω να με αναδείξεις, να γίνω μια από τις ηρωίδες σου, να με κάνεις να θυμίζω σταρ του σινεμά»: αυτό το μήνυμα βρήκε στην προσωπική της «αλληλογραφία» στο Facebook φίλη φωτογράφος και σκηνοθέτις. Μια άγνωστη γυναίκα σε ερωτική απελπισία τής ζητούσε να τη μεταμορφώσει σε κάτι που δεν είναι, προκειμένου να θαμπώσει και να ξανακερδίσει την καρδιά του πρώην της. Το νερό της λίμνης όπου άλλοτε πνίγηκε ο Νάρκισσος έχει δώσει τη θέση του στο γυαλί της οθόνης, που είναι εξίσου θολό και παραπλανητικό. 

Ερωτήσεις

1)  Στην πρώτη παράγραφο να βρεθεί ο τρόπος ανάπτυξής της και να αναλυθεί ο ρόλος της ερώτησης. Τι είδους ερώτηση είναι ;

2)  Στην δεύτερη παράγραφο να εντοπίσετε τον τρόπο και τα μέσα πειθούς. Επίσης να διακρίνετε τη συλλογιστική πορεία.

Η εκδίκηση του κοινού θνητού 

  Ο ναρκισσισμός ξεσπά και εξαπλώνεται σαν επιδημία. Εχουμε να κάνουμε με την εκδίκηση του κοινού θνητού, του μέσου ανθρώπου, ο οποίος, ζηλεύοντας και χλευάζοντας επί χρόνια τη ζωή των σταρ, τώρα έχει βαλθεί να τους αντιγράψει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Πάντα αποτελούσε είδηση το τι παρήγγειλε η Μαντόνα, ακόμη και η εγχώρια Μενεγάκη, σε ένα εστιατόριο. Ή τι φοράει όταν πηγαίνει για ψώνια. Ή πού έκανε διακοπές. Τώρα πια, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα «επώνυμα» πρόσωπα, είμαστε εμείς οι παπαράτσι του εαυτού μας. Μας καταδιώκουμε, δεν μας αφήνουμε στιγμή σε ησυχία. Μας πιέζουμε να κάνουμε δηλώσεις για το πώς αισθανόμαστε, προτού καλά καλά φτάσουμε στον προορισμό μας: «ενθουσιασμένος στην περιοχή Φάληρο» / «ευλογημένη στη βάφτιση της κορούλας μου Μαρίας-Ηλέκτρας». Μας αιφνιδιάζουμε με αυθόρμητα snapshots που τραβάμε τον εαυτό μας μόλις ξυπνήσουμε ή λίγο προτού κοιμηθούμε, όταν τρώμε, αφού φάμε, όταν βγαίνουμε από τη θάλασσα, όταν φιλιόμαστε με το άλλο μας μισό. 

 Δίπλα στις χίλιες εικόνες, έρχονται να προστεθούν και οι ισάριθμες λέξεις - «πεινάω, διψάω, νυστάζω, θέλω παγωτό» - σαν προστάγματα κακομαθημένων πριγκιπόπουλων που έχουν εκατοντάδες αυλικούς, κι εκείνοι με τη σειρά τους, αντί να τσακιστούν για να τα ικανοποιήσουν, απλώς κάνουν «like». Και αυτό μοιάζει αρκετό. Άλλοι  πάλι, προτιμούν τη ρητορική, τις πολιτικές αναλύσεις. Το να εκθέτεις την άποψή σου σε μια πλατφόρμα όπως το Facebook είναι κάτι παραπάνω από θεμιτό, όταν όμως γράφεις ακατάπαυστα στα ψηφιακά fora κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται πότε προλαβαίνεις να κάνεις οτιδήποτε άλλο (κάτι που συμβαίνει ακόμη και με συγκεκριμένους πολιτικούς, που δουλεύουν παρέα με το Τwitter τους), τότε έχουμε να κάνουμε με την άλλη όψη του ναρκισσιστικού νομίσματος. Με τη λαλίστατη λεζάντα κάτω από την εξίσου φλύαρη φωτογραφία. 

Ερωτήσεις

1)     Να γράψετε  τα συνώνυμα των λέξεων: « ναρκισσισμός» , «χλευάζοντας».

2)  Στην πρώτη παράγραφο να ανιχνεύσετε τον τρόπο και τα μέσα πειθούς που χρησιμοποιεί η συγγραφέας καθώς και τη συλλογιστική πορεία.

3)   Στη δεύτερη παράγραφο να εντοπίσετε τρεις  λέξεις με συνυποδηλωτική σημασία.

Εμείς και οι «σημαντικοί άλλοι» 

Η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Νάντια Τσιλιάκου εξηγεί: «Τα άτομα των οποίων η δομή της προσωπικότητας τους τούς επιβάλλει να αντλούν επιβεβαίωση από παράγοντες έξω από τον εαυτό τους ονομάζονται από τους ειδικούς ναρκισσιστικά. Ολοι μας νιώθουμε ευάλωτοι απέναντι στο ποιοι είμαστε, πόση αξία έχουμε, και προσπαθούμε να ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να προκύπτουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό μας. Το συναίσθημα υπερηφάνειας και αποδοχής αυξάνεται όταν οι "σημαντικοί άλλοι" μάς αποδέχονται και "τραυματίζεται" όταν μας απορρίπτουν. Ορισμένοι βέβαια από εμάς ασχολούνται σε δυσανάλογο βαθμό με την εικόνα που προβάλλουν προς τα έξω, ακόμη και αν κάποιες φορές εξαπατούν τους άλλους. Με άλλα λόγια, στον νάρκισσο υπάρχει δυσκολία αυτοαποδοχής και δημιουργίας ουσιαστικών σχέσεων». 

 Και συμπληρώνει σχετικά με την online επιδημία: «Διανύοντας την εποχή των social media με την ευκολία προβολής του ιδανικότερου εαυτού μας μέσω αυτών, χωρίς απαραίτητα να απαιτείται να έχουμε ουσιαστική επαφή και σχέση με τους διαδικτυακούς "φίλους" μας, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια εμμονή προβολής που εύκολα τροφοδοτείται και αυξάνεται ανάλογα με την ποσότητα των "like" που θα πάρουμε π.χ. σε κάθε selfie φωτογραφία, ενισχύοντας έτσι θετικά τη χαμηλή αυτοπεποίθηση που κρύβει ο ναρκισσισμός μας. Την εξέλιξη τέτοιων συμπεριφορών δεν τη γνωρίζουμε ακόμη, ωστόσο αξίζει να τονιστεί ότι δεν αποτελεί έναν θεραπευτικό τρόπο ουσιαστικής βελτίωσης της αυτοπεποίθησης ενός ατόμου, αλλά προσωρινής εξιδανίκευσης, χωρίς όμως το γνήσιο συναίσθημα. Ποιες πρέπει να είναι οι άμυνές μας; Να επαναπροσδιορίσουμε τη σημαντικότητα των social media στην καθημερινή μας ζωή, να σκεφτούμε τις σχέσεις μας και το κομμάτι της κριτικής ως προς τον εαυτό μας και τους άλλους, να αγαπάμε χωρίς να εξιδανικεύουμε και να εκφράζουμε γνήσια συναισθήματα χωρίς να ντρεπόμαστε». 

 Γύρω από τη ναρκισσιστική φρενίτιδα έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία βοηθημάτων - υπάρχουν ακόμη και μάνατζερ που σε βοηθούν να χτίσεις ιδανικά fan bases στο Facebook. Υπάρχουν ακόμη και πλασματικοί social media followers, σαν βαλτοί πελάτες στα νυχτομάγαζα, που λόγω κρίσης κάθονται στα πρώτα τραπέζια για να μη φαίνεται άδειο το κέντρο «διασκεδάσεως». 

 Όλο και πιο συχνά, οι ψυχοθεραπευόμενοι μιλούν στον ψυχοθεραπευτή τους για την εικονική και όχι για την πραγματική ζωή τους. Σύμφωνα με έρευνες, επτά στους δέκα χρήστες θα συνδεθούν - αν είχαν αποσυνδεθεί - στο Facebook με το που θα ξυπνήσουν και προτού καν πάνε στην τουαλέτα. «Εγώ έχω το smartphone στο μαξιλάρι δίπλα μου και κοιμάμαι μαζί του σαν να είναι ο φίλος μου» μου είπε πρόσφατα μια φίλη. Ο φρενήρης διαγωνισμός δημοτικότητας μας γυρίζει πίσω στο βασανιστικό σκηνικό του σχολείου, όταν το μόνο που σε ένοιαζε ήταν αν φοράς τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια σε όλο το προαύλιο. Αν η «φωτογραφία προφίλ» που μόλις ανέβασες δεν πήρε τα αναμενόμενα «like» μέσα στο πρώτο κρίσιμο πεντάλεπτο, καταφεύγεις σε σπασμωδικές κινήσεις, αλλάζοντας τη μία μετά την άλλη, όπως αλλάζεις μπλούζες μπροστά στον καθρέφτη όταν νιώθεις ότι τίποτα δεν σου πάει.

Ερωτήσεις

1)   Ποιον τρόπο πειθούς χρησιμοποιεί η συγγραφέας στην πρώτη παράγραφο; Δικαιολογήστε την απάντησή σας με στοιχεία από το κείμενο ( και στοιχεία μορφής ).

2)   « Γύρω από τη ναρκισσιστική φρενίτιδα... κέντρο «διασκεδάσεως»»: Να βρεθεί η αναλογία και να μετασχηματιστεί σε παράγραφο αναπτυγμένη με τη μέθοδο της αναλογίας.

3)  Να γραφούν τα συνώνυμα των λέξεων: ευάλωτοι , αυξάνεται ,φρενήρης.

4)     «... αξίζει να τονιστεί ότι δεν αποτελεί (η εμμονή προβολής που ενισχύεται από τα like) έναν θεραπευτικό τρόπο ουσιαστικής βελτίωσης της αυτοπεποίθησης ενός ατόμου, αλλά προσωρινής εξιδανίκευσης, χωρίς όμως το γνήσιο συναίσθημα.» Να αναπτύξετε την απόψη αυτή σε μία παράγραφο 70-80 λέξεων.

Ο ηλεκτρονικός πόνος της απόρριψης 

  Εκτός, λοιπόν, από τους δεκάδες λόγους που έχει κάποιος να νιώσει στενάχωρα στην καθημερινότητά του, έρχεται να προστεθεί και ένας ακόμη: η ιντερνετική απόρριψη. Όλο και περισσότεροι χρήστες του Διαδικτύου δηλώνουν ευθαρσώς σε ερωτηματολόγια ότι η διάθεσή τους εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από το πόσους σηκωμένους αντίχειρες θα βρουν κάτω από κάθε δημοσίευσή τους, ενώ το να τους διαγράψει κάποιος από φίλο είναι ικανό να τους καταρρακώσει. 

  Η selfie ως selfie δεν είναι καινούργια ανακάλυψη. Selfies βγάζαμε και στα 80s με μηχανές πολαρόιντ ή με Kodak fun μιας χρήσης. Το θέμα είναι ότι από τη στιγμή που θα δώσεις όνομα σε αυτό που κάνεις, η αθώα και αυθόρμητη φωτογραφία της στιγμής δεν είναι πια ούτε τόσο αθώα ούτε τόσο αυθόρμητη. Καταντάει μεγαλεπήβολο πρότζεκτ. 

 Φωτογραφίζουμε αδηφάγα τον εαυτό μας που παίρνει μπλαζέ ή φιλήδονες πόζες όπως οι Γιαπωνέζοι φωτογραφίζουν με μανία τη Μόνα Λίζα στο Λούβρο. Παράγουμε ασταμάτητα αυτοπροσωπογραφίες και τις εκθέτουμε σε εικονικές γκαλερί. Όπως στην τέχνη, όμως, έτσι και στη ζωή, όσο πιο πολλά είναι τα αντίτυπα που βγάζεις, τόσο μειώνεται η αξία του πρωτότυπου.

Ερωτήσεις: 

1) Ποιος είναι ο τρόπος ανάπτυξης της τελευταίας παραγράφου;

      2)  Να γράψετε τα συνώνυμα των λέξεων: καταρρακώσει, μεγαλεπήβολο, αδηφάγα, ασταμάτητα.

Το φλερτ με την αυτοκαταστροφή 

 Ο ναρκισσισμός σε ελεγχόμενες ποσότητες δεν βλάπτει. Σε υπερβολικές δόσεις, όμως, μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε πάθηση. Ο πρώτος επίσημα καταγεγραμμένος Βρετανός με εθισμό στα selfies είναι ο 19χρονος Ντάνι Μπάουμαν, ο οποίος έδωσε και συνέντευξη στην εφημερίδα «Mirror». Το όνειρό του να τραβήξει την «τέλεια selfie» μετατράπηκε σε αρρωστημένη εμμονή, με τον ίδιο να φτάσει στο σημείο να παρατήσει το σχολείο, να χάσει 15 κιλά, να μη βγαίνει από το σπίτι επί έξι μήνες, τραβώντας κατά μέσο όρο εκατό φωτογραφίες του εαυτού του, επί δέκα ώρες την ημέρα. 

 Η μητέρα του τον βρήκε λιπόθυμο, όταν αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει παίρνοντας χάπια, επειδή δεν είχε καταφέρει να τραβήξει τη φωτογραφία των ονείρων του. Αργότερα, στο νοσοκομείο, η περίοδος απεξάρτησής του από το κινητό του διήρκεσε αρκετό καιρό, με τον ίδιο αρχικά να καταφέρνει να αντέχει χωρίς το τηλέφωνό του για 15 λεπτά, ενώ στη συνέχεια μισή και μία ώρα.

Μια κοινωνία σε πρώτο ενικό

  Η συγκεκριμένη ιστορία σίγουρα δεν χαρακτηρίζει την πλειονότητα των χρηστών των social media, όσο εθισμένοι και αν είναι με την απαθανάτιση του ειδώλου τους. Ας ρίξουμε, όμως, μια ματιά στον έξω κόσμο. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε εντός Διαδικτύου είναι πάνω-κάτω ο ίδιος με εκείνον όταν έχουμε βγει για να διασκεδάσουμε, να επικοινωνήσουμε, να ζήσουμε: ζευγάρια αμίλητα που θα βρουν σημείο επαφής μόνο όταν θα βγει το tablet πάνω στο τραπέζι της καφετέριας. Συντροφιές ολόκληρες που απαρτίζονται από πρόσωπα τα οποία φωταγωγούνται από τις οθόνες των smartphones, καθώς κομπάζουν στο Facebook πόσο καλά περνούν στο τάδε μπαρ. Η μοναξιά υπήρχε πάντα, απλώς τώρα κυκλοφορεί με πιο φαντεζί αξεσουάρ. Ο ναρκισσισμός, το χαϊδευτικό του ατομικισμού, αριθμεί πλέον στρατιές ατόμων μοναχικών και ολομόναχων: δεν θέλω να παντρευτώ ούτε και να συζήσω, τα λεφτά που βγάζω θέλω να τα τρώω όλα μόνος μου, να μη δίνω λογαριασμό σε κανέναν. 

 Μια κοινωνία σε πρώτο ενικό με τις φατσούλες emoticon ως μάσκες της σύγχρονης τραγωδίας ή κωμωδίας που βιώνει ο καθένας. Θέλουμε πολλά τετραγωνικά για τον εαυτό μας και πολλά πίξελ  για το είδωλό μας. Παραπονιόμαστε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που μας καταλαβαίνουν πραγματικά και, όταν τελικά βρεθούν, νιώθουμε ότι πνιγόμαστε όπως ο Νάρκισσος στο ρηχό νερό, σε μια ύστατη προσπάθεια να ζήσει για πάντα ερωτευμένος με τον εαυτό του. 

Ευχαριστώ τη φίλη Μαρία Δ στο ιστολόγιο της οποίας βρήκα αυτό το υπέροχο κείμενο (http://pasavant.blogspot.gr/2014/10/selfies.html)

Επιπλέον , για τον ναρκισσιμό διαβάστε σχετικό άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη  http://www.kathimerini.gr/794871/opinion/epikairothta/politikh/o-narkissos